Konferencja Naukowo-Szkoleniowa: Wsparcie dla dorosłych osób z ASD – w stronę modelowych rozwiązań zorganizowana przez Fundację Wspólnota Nadziei na krakowskim Uniwersytecie Komisji Edukacji Narodowej, która odbyła się 13 kwietnia 2024 r. To podczas tego spotkania narodziła się spontanicznie idea powstania społecznego projektu ustawy o mieszkalnictwie wspomaganym dla osób z niepełnosprawnościami.
Pomysł społecznego projektu ustawy
Idea opracowania społecznego projektu ustawy o mieszkalnictwie wspomaganym narodziła się spontanicznie w gronie rodziców osób z niepełnosprawnościami poznawczymi podczas konferencji Fundacji Wspólnota Nadziei na krakowskim Uniwersytecie Komisji Edukacji Narodowej 13 kwietnia 2024 r. Wspólnie uznaliśmy, że nie możemy dłużej czekać na działania administracji publicznej, która od dekad nie wychodzi w tej sprawie poza ogólne deklaracje. Więcej o tym wydarzeniu można przeczytać w relacji na stronie Inicjatywy Nasz Rzecznik.
Napisali o inicjatywie
Wywiad z dr hab. Agnieszką Dudzińską dla PAP
„Powstaje obywatelski projekt ustawy dotyczący mieszkalnictwa wspomaganego z rozwiązaniami adekwatnymi dla potrzeb osób z niepełnosprawnościami. Dr hab. Agnieszka Dudzińska, socjolog z UW, powiedziała PAP, że dla autysty pobyt w DPS-ie jest tym samym, czym dla osób na wózkach dom ze schodami bez windy.”
Dr hab. Agnieszka Dudzińska: Jeżeli ktoś straci rodzinę, źródła utrzymania, będzie niedołężny itd., może iść do ośrodka pomocy społecznej i powiedzieć: nie radzę sobie, potrzebuję miejsca zamieszkania z zapewnioną opieką. Obecnie jest to równoznaczne z wnioskiem o umieszczenie w DPS-ie. I to miejsce się tej osobie należy. Potem spędza tam ona zazwyczaj resztę życia, bo przypadki usamodzielnienia bardzo rzadko się zdarzają. Jednak inną perspektywę ma człowiek w podeszłym wieku, który jest niepełnosprawny z powodu wielochorobowości, a inną człowiek młody, który pomimo niepełnosprawności przy odpowiednim wsparciu mógłby prowadzić w miarę samodzielne życie. Jednak i stary, i młody mają prawo tylko do DPS-u.
Aby skonsolidować różne rozwiązania, chcemy stworzyć ustawę, która by się odnosiła tylko do osób z niepełnosprawnościami i tę kategorię chcielibyśmy wyjąć z ustawy o pomocy społecznej. Chodzi o to, by wyposażyć je w taki rodzaj wsparcia, który pozwoli im zachować godność i podmiotowość. Wiem już nawet, jak będzie brzmiało pierwsze zdanie naszego projektu ustawy: „Osobie, która z powodu niepełnosprawności potrzebuje stałego lub całodobowego wsparcia w codziennym funkcjonowaniu, przysługuje PRAWO do wsparcia w postaci usług mieszkalnictwa wspomaganego„. Następnie będzie określony katalog różnych form tego mieszkalnictwa i spójny, czytelny system jego organizacji i finansowania. Oczywiście, jeśli ktoś będzie wolał pobyt w DPS-ie, powinien mieć do tego prawo, ale powinno ono wynikać z możliwości wyboru między tą a innymi formami wsparcia.